یک حائل شیشه‌ای ست میان من و تو. نازک است و شفاف. هم صدایمان به گوش هم می‌رسد و هم نگاهمان در هم می‌خزد. شیشه اما شیشه است؛ ترک نمی‌خورد. شیشه مان چون مرزبانی صلب و قانون‌شناس‌٬ استاده٬ راست قامت -درست وقتی کوله بسته‌ و مهیا خود را در آستان جغرافیایت می‌یابم- عنود و خود‌کام٬ پای جواز عبورم مهر فاصله می‌کوبد.